Co do zasady fundacja płaci 15% podatek dochodowy od osób prawnych (CIT) od przekazanego lub pozostawionego do dyspozycji przez fundację rodzinną, bezpośrednio lub pośrednio, świadczenia na rzecz beneficjenta (tj. dopiero w momencie świadczenia na rzecz beneficjenta).

 

Natomiast fundacja rodzinna nie będzie miała możliwości odliczenia kosztów uzyskania przychodów i amortyzacji. W sytuacji gdy działalność fundacji nie będzie mieściła się w ramach zamkniętego katalogu czynności określonych w art. 5 ustawy o fundacji rodzinnej, obowiązywać będzie tzw. sankcyjna stawka podatku w wysokości 25% CIT.

 

Zwolnienie podatkowe nie ma zastosowania do niektórych osiąganych przez fundację rodzinną przychodów, które mają charakter tzw. ukrytych zysków, czyli określonych dochodów fundacji rodzinnej generowanych w związku z transakcjami zawartymi z beneficjentem, fundatorem lub podmiotami z nim powiązanymi.

 

Do momentu przekazania lub pozostawienia do dyspozycji wypłaty świadczeń na rzecz beneficjentów nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego CIT.  Obowiązek podatkowy fundacji rodzinnej do zapłaty CIT powstanie dopiero w momencie dokonania świadczenia na rzecz beneficjenta lub wydania jej mienia, a więc podobnie jak w przypadku spółek opodatkowanych estońskim CIT.

 

W przypadku świadczeń na rzecz beneficjentów z tzw. grupy zero, nastąpio opodatkowana wyłącznie 15% podatkiem CIT (przy czym podatek CIT będzie odroczony do momentu dystrybucji świadczeń na rzecz fundatora lub beneficjenta).

 

Natomiast w przypadku beneficjentów, którzy nie są zaliczani do tzw. zerowej grupy podatkowej wobec fundatora, wprowadzono tzw. podwójne opodatkowanie – jak w przypadku spółek kapitałowych – tj. na poziomie dochodów fundacji 15% CIT i na poziomie świadczeń na rzecz takich beneficjentów 10% lub 15% PIT.